خداوند متعال در قرآن کریم میفرماید: «مَّا یَلْفِظُ مِن قَوْلٍ إِلَّا لَدَیْهِ رَقِیبٌ عَتِید»؛[1] انسان هیچ سخنى (از نیک و بد) بر زبان نمیآورد جز آنکه «رقیب» و «عتید» (نگهبانان محافظ) نزد او است (و آنها را مینویسند).
در روایات، از جمله روایت وارده از امام صادق(ع) چنین آمده است: «برای هر فردی از انسان، دو ملک وجود دارد که هر چه را انسان بر زبان میآورد مینویسند، سپس آنرا به دو فرشته بالاتر از خود تحویل میدهند که این دو فرشته سخنان نیک و بد را جدا میکنند و هر یک را به صورت جداگانه ثبت مینمایند...».[2]
اساس و فلسفه گماردن فرشتگان موکل بر انسان بنابر سخن امام صادق(ع)این است که گماردن این فرشتگان بر انسان سبب شده تا بندگان بر اطاعت خداوند و ترک معصیت او بیشتر مواظب اعمال و رفتار خویش باشند، چه بسا انسانی همت به انجام معصیت و گناه میکند، اما با یاد آوردن جایگاه آن دو فرشته از انجام گناه خودداری مینماید و میگوید؛ پروردگارم مرا میبیند و نگهبانان من علیه من شهادت خواهند داد. همچنین خداوند با لطف و رأفت خود -علاوه بر آن دو فرشته-فرشتگان دیگری را نیز موکل انسان قرار داده، تا از آنان در مقابل دامهای شیطان و گزند حشرات موذی زمین و آفتهای بسیاری که به اذن خدا نمیبینند، دفاع نمایند تا اینکه مرگش فرا برسد.[3]
[1]. ق، 18.
[2]. «مَا مِنْ أَحَدٍ إِلَّا وَ مَعَهُ مَلَکَانِ یَکْتُبَانِ مَا یَلْفِظُهُ ثُمَّ یَرْفَعَانِ ذَلِکَ إِلَى مَلَکَیْنِ فَوْقَهُمَا فَیُثْبِتَانِ مَا کَانَ مِنْ خَیْرٍ وَ شَرٍّ وَ یُلْقِیَانِ مَا سِوَى ذَلِک». کوفى اهوازى، حسین بن سعید، الزهد، محقق، مصحح: عرفانیان یزدى، غلامرضا، ص ۵۳، المطبعة العلمیة، قم، چاپ دوم، 1402 ق.
[3].رعد، 11؛ بحار الأنوار، ج 5، ص 323.
برگرفته از اسلام کوئست